شعر بين ليبي وباكستاني...

يقول المريض الليبي:

مرهون هو سبب الانظار ......... عماهن وما با ايقودهن
...


د.الباكستانى :

ليش انتا فكر ...... ليش انتا مش روشن غوالى سكر
مش لازم انتى فى بعيد اذكر ............. لازم انتى ينسى عزيز شغلنا
مش لازم اديرى غيـــا ............. مش لازم انت قولى عزيز عليا
ليش انت مكسر ليل فى ماضيا ......... وهو معا واحد صديق تهنا
ممكن انت ابكى شويا شويــــا ......... مش ضرورى انت اديرى غيا
خودى دواء بعدين منجريــــــا ......... وبعد منجريا طول ديري ننا

المريض الليبي :

انا داى من المرهــــون .......... انغير انت قيسك دوتك بلهون
دكتور انت مافى شوف اعيون .......... انريد كيف انا ايام محنــــــــا
وكل المصاعب يا طبيب اتهون......... وغلا بعيون اكبار لازم منا

د.الباكستانى

انت دوتك بلهــــــــون ......... انت كلام واجد على مرهون
عزيز سيبك وانت ابقى مجنون ......... مش لازم انت فى البعيد استنا
حكى اسنونك ليل بالمعجــــون ......... سبل شعرك عالجبين بخى بنا
صديك يا مدام انت غيا قديم ايهون ... ممكن انت عيش الحياه فى جنه