وين ما اليل ايليل...ايسيل دمعها وتحوس كيف العيل وايضيق علمها

>

يقول الشاعر فرج اصهيبة
وين ما اليل ايليل...ايسيل دمعها وتحوس كيف العيل وايضيق علمها..
ساعة التظليمة..........................يخطر على افراق زول حويمه
ويبقن ادموعى يا رفاقة حيمه....اوهو العزم من غادى عطيب اقليل
اتضيق علامى...........................حوشت الظلام ونا طليس ظلامى
يخطر سعتا مجلسه قدامى.........اعيون من ترافق فيه لقح اوحيل
انوض بالغطا وانقول رد ايامى...من يوما نصيبى فى عزيز اتخيل
العقل ينصب نوعه.....................اينكد على او غايته ممنوعه
انردا ايفكن من ايدى اصروعه....انحايل عليه او ما عليه اتخيل
وان ارقادى.............................حوشت الليل اوجيتى لوسادى
يخطر عليا مجلسى واقعادى.....مع بو جبين ان تاق كى لهليل
اللى اليوم فى وادى ونا فى وادى..تركلى ظلام اودمع فيه انهيل
ويم ما الشمس اتغرب................يغرب المغرب والظلام ايقرب
جميع ما ضحكته فى النهار انخرب...انردا ابدمعا على الوساد اتسيل
على من تركلى بيت سمح امكرب....للياس والجضار اوحدى لى امقيل
وين ما الناس اترقد..................يخطر سريب طويل به نسقد
انجازى انريد انخلصا ايتعقد.....نلقاه حمل ثقل ما يشيل
شخص كيف حالاتى عليه اتنقد..الناس كان قاللهم انهو اخويل
اتضيق اخلوقى.......................ايحوشن على افكار ننصب سوقى
على من امحاى فى الصفاء اعروقى..اللى كان لقدارى وفاء امكيل
وقطعت قساميه او هو فى شوقى.....ما زلت فيها يا عرب متويل

م ن ق و ل