أأأه يا أمـــاه

أأأه
يا أمـــاه




اماه
ودعت فيكى حلاوة الايام

واستقبلت بعدكى مرارة يتمى

تاهت وتلاشت احلى امسياتى

ورحلتى ولم يبقى الاذكراكى

واطلال شمعه تعمل على احراقى

وشرخ دفين يتمادى فى اعماقى

اماه

الجرح فى جسدى يدمى

احس نارا فى الضلوع

ورعشه تجتاح جسدى

اجزائى تتناثر

والسوس يحفر فى كيانى وعظامى

لم يكتفوا بنسيانى

لم يكتفوا بااحزانى

لم يتمهلوا

لاقتطف من ذكراكى ثمارى

قطعوا اغصانى
داسوا بارجلهم على ازهارى

اقتلعوا من الارض جذورى

اشعلوا النيران فى اركانى

اماه.............

كنتى

وكان كل الكون من حولى

يمينى وشمالى

من ورائى وامامى

كنتى

وكل الناس طوع بنانى

ولكن ذئب يعوى

كلب ينبح

سحب تمضى

تقطع اشلاء صدرى

تلاشت تبعثرت الاحلام

تهاوت تساقطت النجوم

احبال شائكه

تدمى فى الرقبه

وانين دمعه مبحوحه

تساقطت من المقله

فلقد ذهب كل الناس من حولى